انتقاد سازنده ممنوع
متاسفانه در فرهنگ ما واژه انتقاد با واژه سازنده همراه شده است و به ما اجازه می دهد تا اطرافیان خود را با تیغ برنده انتقاد زخمی کنیم
ترکیب این دو واژه جمع اضداد است و جای تردید است انتقاد که یک ابزار تخریب است نقش سازنده داشته باشد
دکتر ویلیام گلاسر در روانشناسی ارتباط مقوله ای را تحت عنوان کنترل مطرح می کند. منظور این است که انسان ها تمایل دارند و سعی می کنند دیگران و بخصوص اطرافیان نزدیک خود را کنترل کنند یعنی دوست دارند و می خواهند که دیگران هم مانند آن ها فکر کنند و مانند آن ها رفتار کنند. انسان ها به طور دائم عقیده، فکر و رفتار دیگران را با معیارهای شخصی خود قضاوت نموده و اگر فرد دیگر را با خود همراه نبینند در صدد کنترل وی بر می آیند. هر چه قدر فرد به ما نزدیک تر باشد و احساس مالکیت وی در ما قوی تر باشد تمایل ما به کنترل وی بیشتر می شود. بنابراین فرزندان، همسران، اعضای خانواده و در درجات پایین تر کارمندان زیر دست و شاگردان بیشتر در معرض کنترل ما قرار می گیرند.
این کنترل ابزارهای متفاوت و متنوعی دارد و بسته به موقعیت و قدرت فردی که قصد کنترل او را داریم از ابزارهای مختلف استفاده می کنیم.
اجبار، انتقاد، سرزنش، نیش و کنایه، خواهش و تمنا، التماس، وعده دادن و تطمیع و… همه و همه ابزار های کنترل هستند
ناگفته پیداست که کنترل باعث تخریب روابط می شود و نه کنترل کننده و نه کنترل شونده هیچ کدام احساس خوبی نخواهند داشت و این کنترل که توسط ابزاری به نام انتقاد انجام می شود نمی تواند سازنده باشد. بنابراین سعی کنید انتقاد را در روابط خود کنار بگذارید و اجازه دهید اطرافیان شما خودشان فکر می کنند و بر اساس معیارهای ذهنی خود رفتار کنند.
لطفا نظرتون رو کامنت کنید
مطلب زیر را هم بخوانید.
بسیار مطالب مفیدی دارین ممنونم